Afgelopen week veel afscheid genomen, maandag begon het, dinsdag voor de laatste keer naar school, zaterdagavond een leuk afscheidsfeestje gehad, zondagavond afscheid genomen van Jelmer, maandag van oma en uiteindelijk woensdag van papa, mama en Joanne. Ook hele leuke cadeautjes gekregen. Een slinger van foto’s. Of ik met elke foto even blij ben, laat ik even in het midden.. Een boekje om me in te lezen over Vietnam. Twee mooie pandorabedels. Ook nog een doosje met kaartjes, waarbij ik elke dag een kaartje mag trekken. Leuk! Ik ben heel benieuwd wie er allemaal op de kaartjes hebben geschreven en wat er op staat!
Inpakken was nog wel een hele klus. Ik had mijn hele grond bezaaid met spullen die ik mee moest nemen. Ik had elke vierkante centimeter van mijn kamer optimaal benut. Toen ik alles in mijn koffer deed, bleek het te zwaar te zijn.. Koffer een stuk of 7 keer open gehad, waarbij hij telkens nóg te zwaar was. Uiteindelijk was het goed en heb ik dinsdagvond nog even lekker beneden gezeten.
Woensdagochtend reden we rond half 9 weg. Lotte en Suzan waren al op Schiphol. Na een poosje gepraat te hebben, moesten we in de rij aansluiten om onze koffer af te geven. Toen ik mijn koffer op de band had, stond er op mijn scherm dat ik naar de balie moest. Bleek mijn koffer alsnog te zwaar te zijn! Stressen! Snel nog wat uit de koffer gehaald. Iets aan papa en mama meegegeven en nog wat in mijn handbagage gedaan.
Nadat we door de douane zijn gegaan, hebben we bij Starbucks gezeten. We hadden de tijd verkeerd ingeschat, waardoor we ons nog snel naar de goede gate moesten haasten. De weekendtas die ik mee had was ook vet zwaar! Dat had ik een beetje onderschat. Het leek mij handig om een lichte tas mee te nemen, omdat een trolley al veel van zichzelf weegt. Hier kom ik op terug.
De vlucht ging snel. Twee films gekeken, muziek geluisterd, een boekje over Aruba gelezen, gepokerd, wedstrijdje tetris met Suzan gedaan, een paar potjes gepest en gepraat met mijn buurjongen.
Zes uur, plaatselijke tijd, landden we. We moesten eerst door een douane, daarna onze koffer gepakt en vervolgens moesten we in de rij staan om onze tassen en koffers op de band te leggen, waarbij het nog een keer gecontroleerd werd. Buiten zagen we Elvera staan. Naar de auto toegelopen en alle koffers in de auto getild. Ik zou bij Elvera in de auto gaan en Lotte en Suzan bij Rosa. Alleen toen we in de auto zaten, startte de auto niet. Té vol geladen. Ik ben snel naar de andere auto toe gerend, omdat die een stuk verder stond en wij zaten met de tijd dat we de parkeerplaats moesten verlaten. Tijdens het rennen riepen een paar mannen al: ‘Rustig aan’. Welkom op Aruba.
Nadat we een paar koffers hadden overgepakt, vertrokken we richting huis. Het windje tijdens het rijden was heerlijk!
We hebben een prachtig huis! De tuin is echt heel erg groot en het zwembad ziet er ook goed uit. We hebben bijna gelijk een duik genomen in het zwembad. Dat was heerlijk verfrissend. Daarna hebben we gegeten en vervolgens nog een poos gezellig gepraat.
Ik heb vannacht niet zo lekker geslapen. Na veel wakker te zijn geweest, waarbij ik toch niet kon slapen (er kraaiden veel hanen), besloot ik er maar uit te gaan.
Om kwart voor 7 was ik fanatiek baantjes aan het trekken in het zwembad. Het was nog niet zo heel licht, vogeltjes op de achtergrond, palmbomen in het zicht en een heel grote tuin. Genieten!
Na een poosje was Elvera ook wakker. Na een poos gepraat te hebben, gingen we ontbijten. Daarna hebben we heerlijk rustig aan gedaan. Ik ben toen bezig geweest met het schrijven van dit stuk. Vanmiddag het eiland verkennen, kijken waar onze stagescholen zijn, simkaartjes kopen en het strand bekijken.

Heerlijk om eindelijk echt op Aruba te zijn!